به گزارش وبسایت سپهر نصیحت‌گر؛ در حاشیه برگزاری اولین نمایشگاه هنر چیدمان و مفهومی سپهر نصیحت‌گر به رسانه‌ها گفت: نمایشگاه حاضر روایتی پست مدرن از نقدها و دغدغه‌های اجتماعی و سیاسی جامعه‌ی ایران است.
وی افزود: تمام عناصر موجود در چیدمان «حاضر / آماده‌هایی» هستند که از گوشه و کنار شهر رشت جمع‌آوری شده و با خط ذهنی یکپارچه به یکدیگر مرتبط شده‌اند.
این هنرمند معاصر با اشاره به این که اجرای چیدمان این نمایشگاه کار سنگین و سختی بود، ادامه داد: چیدمان ما در دو محیط مجزا و مرتبط ۸۰ و ۳۰ متر مربع اجرا شده است.
وی در خصوص ورودی غیر متعارف نمایشگاه، توضیح داد: هدف از طراحی ورودی نمایشگاه و ساخت اتاقک، این بود که مخاطب به یکباره سالن و چیدمان اصلی را نبیند.
نصیحت‌گر با بیان این که پوست موزهای موجود در اتاقک ورودی از ضرب‌المثل قدیمی «پوست موز زیر پای کسی انداختن» گرفته شده است، اظهار داشت: ما سعی کردیم مخاطب برای ورود به سالن اصلی مقداری حامل زحمت شود و با برداشتن گام‌های بلند یا پریدن از روی پوست موز به چیدمان اصلی برسد.
وی افزود: مخاطب باید برای ورود به سالن اصلی آماده می‌شد و درست نبود که مخاطبِ بی‌خبر از محتوا به یکباره چیدمان ما را مشاهده کند.
این پژوهشگر هنر پست مدرن اضافه کرد: تیم تولید نمایشگاه به طور روزانه پوست موزهای جدیدی را تهیه می‌کرد و ما برای تامین پوست مجبور بودیم هر روز مقدار زیادی موز تهیه کنیم و در روزهای پایانی نمایشگاه از خوردن موز و تعارف آن به مخاطبان خسته شده بودیم.
وی در بخش دیگری از سخنان خود با اشاره به موانع برگزاری اولین نمایشگاه هنر چیدمان در استان گیلان، توضیح داد: مسئولان فرهنگی و هنری و حتی کارشناس هنری اداره ارشاد شناخت دقیقی از هنر چیدمان و شیوه کار هنرمند پست مدرن نداشتند، بر همین اساس ما در فرآیند اخذ مجوز با موانع و مشکلات زیادی مواجه شدیم.
نصیحت‌گر تصریح کرد: پس از رفت و آمدهای متعدد، کارشناس هنری اداره کل فرهنگ و ارشاد اسلامی استان گیلان بر اساس نقشه‌ی ارائه شده از نمایشگاه و جزییات عناصر و چیدمان مجوز برگزاری را صادر کرد.
وی ادامه داد: صدور مجوز از سمت اداره کل فرهنگ و ارشاد پایان کار نبود و مجوز ما از زمان صدور – یک هفته قبل از تاریخ افتتاح – دو بار لغو شده و با مذاکره‌های مجدد اعتبار گرفت، به طوری که بخش عمده‌ای زمان و تمرکز من صرف رفت و آمدهای اخذ مجوز می‌شد.
این هنرمند تجسمی با اشاره به این که این نمایشگاه بدون حامی مالی برگزار شده است، عنوان کرد: برخی از عناصر موجود در سالن اصلی از انبار اداره نگارخانه مارلیک رشت به امانت گرفته شدند و ما برای تهیه آن‌ها هزینه نکردیم، اما سایر هزینه‌های مربوط به برگزاری از منبع شخصی تامین شدند.
وی با اشاره به عدم وجود عنوان نمایشگاه، توضیح داد: برای انتخاب عنوان چالش‌های متعددی را تجربه کردم و در نهایت اسم مناسبی که در برگیرنده‌ی مجموعه باشد پیدا نکردم، بر این اساس ترجیح دادم نمایشگاه بدون عنوان اما با شناسه‌ی یک عینک گرد برگزار شود.
نصیحت‌گر با بیان این که عدم وجود عنوان کار اخذ مجوز را سخت‌تر کرد و مسئولان اداره ارشاد صدور مجوز برای نمایشگاهی بدون اسم را بی‌معنا می‌دانستند، خاطر نشان کرد: در نهایت امر من در برگه مجوز عبارت «نمایشگاه هنر مفهومی با شکل ۰-۰ عینک گرد» را نوشتم.
وی تاکید داشت: درباره فرآیند برپایی این نمایشگاه و روزهای برگزاری و بازخورد مخاطبین ناگفته‌های زیادی دارم که در فرصتی مطلوب مطرح خواهم کرد.
سپهر نصیحت‌گر در ادامه به تیم تولید این نمایشگاه اشاره کرده و گفت: «محمد صالح‌زاده» و «شایان اجلالی» و «سحر فتح‌علیزاده» در مسیر اجرا و برگزاری این نمایشگاه با من همراه بودند و بدون حضور این عزیزان کار اجرا و برگزاری برای من بسیار سخت می‌شد.
وی تاکید داشت: اجرای اولین چیدمان و نمایشگاه هنر مفهمومی گیلان آن هم در مقیاس بزرگ کار بسیار سختی بود، اما ما با به جان خریدن سختی‌ها انجام‌ش دادیم و مورد استقبال مخاطب قرار گرفت.
انتهای پیام/